உறியை முற்றத் துருட்டிநின் றாடுவார்

நறுநெய் பால்தயிர் நன்றாகத் தூவுவார்

செறிமென் கூந்தல் அவிழத் திளைத்து எங்கும்

அறிவ ழிந்தனர் ஆய்ப்பாடி யாயரே.

(பெரியாழ்வார் திருமொழி - 1.1.4)

உறியை முற்றத்து உருட்டி நின்று ஆடுவார்

நறுநெய் பால் தயிர் நன்றாகத் தூவுவார்
செறி மென் கூந்தல் அவிழத் திளைத்து எங்கும்
அறிவு அழிந்தனர் ஆய்ப்பாடி ஆயரே.
(பெரியாழ்வார் திருமொழி - 1.1.4)

uRiyai muttRaththu urutti ninRu aaduvaar

naRunei paal thayir nanraaga thoovuvaar

seRimen koondhal avizha thilaiththu engum

aRivu azhindhanar aaypaadi aayare.

(Periyazhvaar Thirumozhi - 1.1.4)

The cowhered-folk poured out good milk, curds and Ghee from the

rope-shelf, overturned the empty pots in the portico and danced on
them tossing their dishevelled hair, and lost their minds.

அருளியவர்: பெரியாழ்வார்
திவ்ய தேசம்: திருக்கோட்டியூர்

கொண்ட தாளுறி கோலக் கொடுமழு

தண்டி னர்,பரி யோலைச் சயனத்தார்

விண்ட முல்லை யரும்பன்ன பல்லினர்

அண்டர் மிண்டிப் புகுந்துநெய் யாடினார்.

(பெரியாழ்வார் திருமொழி - 1.1.5)

கொண்ட தாள் உறி கோலக் கொடுமழுத்

தண்டினர், பறியோலைச் சயனத்தர்,
விண்ட முல்லையரும்பு அன்ன பல்லினர்
அண்டர் மிண்டிப் புகுந்து நெய்யாடினார்.
(பெரியாழ்வார் திருமொழி - 1.1.5)

konda thaaL vuRi kOla kodu mazhu

thaNdinar pari Olai sayanathaar

viNda mullai arumbanna pallinar

aNdar mindi pugundhu ney aadinaar.

(Periya Thirumozhi - 1.1.5)

Forest-dwellers came pouring in, with teeth as white as the fresh Mullai blossom, wearing woven bark cloth, carrying a staff, an axe, and a sleeping mat woven from screwpine fibre; they smeared themselves with Ghee and danced.

அருளியவர்: பெரியாழ்வார்
திவ்ய தேசம்: திருக்கோட்டியூர்

கையும் காலும் நிமிர்த்துக் கடாரநீர்

பைய ஆட்டிப் பசுஞ்சிறு மஞ்சளால்

ஐய நா வழித் தாளுக்கங் காந்திட

வையம் எழும்கண் டாள்பிள்ளை வாயுளே.

She washed her child in a bathtub gently stretching his arms and legs.
Then she opened his mouth to clean the tongue with a piece of tender
turmeric, and saw the seven worlds in his gaping mouth.

அருளியவர்: பெரியாழ்வார்
திவ்ய தேசம்: திருக்கோட்டியூர்

வாயுள் வையகம் கண்ட மடநல்லார்

ஆயர் புத்திரன் அல்லன் அருந்தெய்வம்

பாய சீருடைப் பண்புடைப் பாலகன்

மாயன் என்று மகிழ்ந்தனர் மாதரே.

When the other good ladies saw the Universe in his mouth, they
exclaimed with glee, "this is no ordinary cowherd-child, but the blessed lord himself, endowed with all the auspicious qualities".

அருளியவர்: பொய்கையாழ்வார்
திவ்ய தேசம்:

வையம் தகளியா வார்கடலே நெய்யாக
வெய்யக் கதிரோன் விளக்காக - செய்ய
சுடராழியான் அடிக்கே சூட்டினேன் சொல்மாலை
இடராழி நீங்குகவே என்று.
(முதல் திருவந்தாதி - 1)

நாவினால் நவிற்று இன்பம் எய்தினேன் *
மேவினேன் அவன் பொன்னடி மெய்ம்மையே *
தேவு மற்றறியேன் குருகூர் நம்பி *
பாவின் இன்னிசை பாடித் திரிவனே.

(கண்ணிநுண் சிறுத்தாம்பு - 2)

திரிதந்து ஆகிலும் தேவபிரான் உடை*
கரிய கோலத் திருவுருக் காண்பன் நான்*
பெரிய வண் குருகூர் நகர் நம்பிக்கு ஆள்
உரியனாய் அடியேன் பெற்ற நன்மையே.

(கண்ணிநுண் சிறுத்தாம்பு - 3)

நன்மையால் மிக்க நான் மறையாளர்கள்
புன்மையாகக் கருதுவர்; ஆதலின்
அன்னையாய் அத்தனாய் என்னை ஆண்டிடும்
தன்மையான் சடகோபன் என் நம்பியே.

நம்பினேன் பிறர் நன்பொருள் தன்னையும்
நம்பினேன் மடவாரையும் முன் எலாம்
செம்பொன் மாடத் திருக் கூருகூர் நம்பிக்கு
அன்பனாய் அடியேன் சதிர்த்தேன் இன்றே.

(கண்ணிநுண் சிறுத்தாம்பு - 5)

இன்று தொட்டும் எழுமையும் எம்பிரான்
நின்று தன்புகழ் ஏத்த அருளினான்;
குன்ற மாடத் திருக் குருகூர் நம்பி
என்றும் என்னை இகழ்விலன் காண்மினே.

(கண்ணிநுண் சிறுத்தாம்பு - 6)

Get in touch

தொடர்பு கொள்ள

Dear Reader,
To contact us please drop an e-mail to any one of the e-mail addresses mentioned below.
meeradevotees@gmail.com
radha.services@gmail.com
ramanujaservices@gmail.com