மிக்கானை மறையாய் விரிந்த விளக்கை என்னுள்
புக்கானை புகழ்சேர் பொலிகின்ற பொன்மலையை
தக்கானை கடிகைத் தடங்குன்றின் மிசை இருந்த
அக்காரக் கனியை அடைந்து உய்ந்து போனேனே.
(பெரிய திருமொழி - 8.9.4)

mikkaanai maRaiyaay virindha viLakkai ennuL
pukkaanai pugazhsEr poliginRa ponmalaiyai
thakkaanai kadigai thadankundrin misaiyirundha
akkaara kaniyai adaindhuindhu pOnEnE
(periya thirumozhi - 8.9.4)

The sweet Lord residing on the hill of Kadigai (and also in Kannapuram) is the transcendant one; He is verily the expanse of light in the form of Vedas, dispelling darkness from our hearts; and He is the Lord in my own heart; He shines as a resplendant golden mountain and is celebrated by one and all for His auspicious qualities; Benevolent and full of grace, He is cherished like a sweet fruit by His devotees. Having attained Him, my life has been saved (from worldly desires and worries).